به نقل از «خبرآنلاین»

«جریان» فضای ملتهب دهه ۷۰ و دغدغه ایران

تاریخ انتشار: ۱۵ مرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۳۹۷۲۲۹

ماهرخ عباسپور: مازیار مهرگان بازیگر نقش رییس دفتر گفت: این نقش نماد بعضی از افرادی است که خیلی اوقات در ادارات دولتی با آن ها مواجع میشویم و در پستی که دارند کار درست را انجام نمی دهند، افرادی که همسو با مردم نیستند و فراموش کرده اند وقتی ساعت کارشان تمام میشود و از روی صندلی و پشت میزشان شان بلند می‌شوند می‌روند توی همین جامعه.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

هم وطنشان را که برای انجام کاری مراجعه کرده را پاسکاری میکنند و برای مردم مفید نیستند.

او افزود: در نمایش «جریان» فضای ملتهب تری است چون قصه در دهه ۷۰ میگذرد و نقشی که من بازی میکنم رییس دفتر یک مجموعه فرهنگی است ولی خودش هیچ بویی از فرهنگ نبرده است. جایی که میتواند کار مهمی برای هنرمند انجام دهد ولی همکاری نمی‌کند و نمونه های امروزی اش را هم زیاد میبینیم.

این بازیگر دلیل پیوستنش به نمایش «جریان» را حضور علیرضا معروفی به عنوان نویسنده و کارگردان دانست و توضیح داد: در ابتدا خود کارگردان برای من خیلی مهم بود و بعد هم گروه و اینکه مطمئن بودم قرار است با متن خارق العاده ای مواجه بشوم. موضوع نمایش «جریان» دغدغه من است. درواقع دغدغه خیلی از ما است. درد یک سری از آدمهایی را فریاد میزند که دغدغه فرهنگی و هنری دارند و به همین دلیل وقتی متن را خواندم کاملا با آن همذات پنداری کردم؛ هم با شخصیت های اصلی و هم شخصیت های فرعی و نقش من هم نقشی بود که خیلی از خودم دور است و من عاشق نقش هایی هستم که از خودم دور باشند، چون بیشتر برایم چالش برانگیز است و با اشتیاق پذیرفتم.

مازیارمهرگان که در بیشتر آثارش رد پایی از طنازی و کمدی دارد گفت: در ابتدا فکر نمیکردم بتوانم در این نقش هم طنازی داشته باشم. بعد که جلوتر رفتیم با علیرضا معروفی و روزبه حصاری مشورت کردیم به این نتیجه رسیدیم که می‌شود حتی این آدم کمی کمیک باشد، گاهی اوقت وقتی به ادارات میرویم رفتار متصدی واقعا کمیک است و آنچه من دارم روی صحنه نشان میدهم نمونه های بیرونی زیادی دارد.
با همفکری فلفل نمک هایی به نقش اضافه کردیم و با تمرین زیاد این نقش به جایی رسید که همزمان تلخ و با نمک است و مجموعه این شکست ها به فضای نمایش کمک می‌کند هدف من هم همین بود و خداراشکر مخاطب هم دوستش داشت

او ادامه داد: طنازی موهبتی است که خدا به من داده و سعی ام بر این است در همه کارهایی که انجام میدهم در تمام ژانرهای مختلف، حتی در سیاه ترین کارها، کاراکتر شخصی مازیار مهرگان که می‌تواند با هرموضوعی طنازی کند را مثل یک امضا داشته باشم. هم تماشاگر را بخندانم و هم به فکر بیاندازم. من خودم فیلم سازی می‌کنم و خیلی اوقات در فیلم ها می‌بینیم دراوج اتفاقات دراماتیک، کاراکتر نقش اصلی ممکن است کاری کند که تماشاگر قهقهه بزند و این خود زندگی است

مهرگان افزود: این طنازی در خود شخصیت اتفاق میفتد. همه ما حتی تلخ ترین آدم‌ها می‌توانیم با نمک باشیم. کجا و چه زمان را باید در لحظه پیدا کنیم. اخمو ترین آدم هم در ۲۴ ساعت شبانه روز بلخره ۲ دقیقه با نمک هست و من سعی میکنم این را از کاراکتر بیرون بکشم. همه آدم ها قشنگ و با نمک هستند فقط باید لحظه اش را پیدا کنند.

مازیار مهرگان درباره شاخصه های کلی معیارش برای انتخاب نقش گفت: در زندگی کاری من هیچوقت مقدار نقش مهم نیست. در این نمایش هم چون با متن و کارگردان و گروه ارتباط گرفتم، حتی اگر لازم بود ۳۰ ثانیه روی صحنه بیایم برایم اتفاق بزرگی بود. به این بلوغ رسیده‌ام که بیشتر گلیت اثر مهم است و به عنوان بازیگر سعی کرده ام که همیشه کار بعدیم با قبلی فرق داشته باشد و دوست دارم در نقش های متفاوت و با گریم متفاوت ظاهر شوم

بازیگر نقش رییس دفتر، به عنوان یک تماشاگر از بیرون نمایش «جریان» را یک کار ملی دانست و گفت: در این نمایش، برداشت آزادی از زندگی یک استوره فرهنگی کرده ایم که به فرهنگ ما خیلی کمک کرده است به موضوع جنگ و دفاع مقدس خیلی کمک کرده است و شاید اگر نبود ما نمیتوانستیم خیلی چیزها را ببینیم به همین دلیل میگویم این کار ملی است و دیدنش برای هر آدمی که دغدغه ایران را دارد واجب است. که بیاید آشنا بشود ببیند و کمی فکر کند به آدم هایی که آمدند و کارهایی برایمان انجام دادند، جانشان را گذاشتند کف دستشان و برای فرهنگ این مملکت کم نگذاشتند.
به نظر من واجب است چنین کارهایی ساخته شود که سمت و جهت نداشته باشد و مخاطب خودش قضاوت کند. تماشاگر بعد از دیدن نمایش به فکر فرو برود.

او افزود: نمایش «جریان» از نگاه سیاسی جهت گیری ندارد و به هیچ طرفی اشاره نمیکند. نمیتوانیم بگوییم سیاسی نیست، هست ولی سمت گیری ندارد.

یک اثر ملی است که برشی از زندگی و لحظات سختی که این آدم کشیده را نشام میدهد و تماشاگر بدون جهت گیری و قضاوت از سالن خارج میشود در حالی که به فکر فرورفته است . حالا میتواند برود تحقیق کند، بخواند و ببیند و بیشتر از این آدم بداند.

مهرگان ادامه داد: انگار نمیخواهیم از اشتباهات گذشته درس بگیریم. دهه ۶۰ فضا ملتهب بود، دهه ۷۰ تازه آرام آرام آجرهای اولیه بناهای فرهنگی گذاشته شده ولی هنوز هم بعد از اینهمه سال ساختمان فرهنگی ما ساخته نشده است و به نظر من بدتر شده ایم که بهتر نشدیم و همواره برای من سوال است که چرا این اتفتق نیفتاده در حالی که می‌شود خوب و مهربان بود. می‌شود مسئله فرهنگ، اقتصاد، اجتماع و فقر را حل کرد. کشور عزیز ما خیلی پتانسیل دارد که همه با هم خوب باشند هم کسی که مسئولیتی دارد و هم کسی که مراجعه کننده است. همه میتوانیم با هم مهربان باشیم و خوب زندگی کنیم فقط باید کمی به کارهایی که در طول روز انجام میدهیم فکر کنیم و خودمان را جای طرف مقابل بگذاریم.

مازیار مهرگان در پایان گفت: من یکی از آرزوهام این بود که با چنین متن و نمایشی به سالن اصلی تئاتر شهر بیایم و امیدوارم مردم تماشای این اثر را از دست ندهند.

۲۴۵۲۴۵

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1798357

منبع: خبرآنلاین

کلیدواژه: تئاتر تئاتر شهر نویسنده هنرمندان

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۳۹۷۲۲۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

با عشق به ایران در ارمنستان

موزه نسخه‌های خطی و دست‌نویس‌های باستانی ارمنستان، شاهکارهای نقاش و مینیاتوریست ایرانی ـ ارمنی «آندره سِوروگیان» از شاهنامه فردوسی را برای ۶ ماه به نمایش گذاشت. این موزه پیش از این، با رونماییِ گلچینی از آثار قاجار به مدت سه سال، به پیوندهای فرهنگی با ایران رنگ داده و همکاری‌هایی را با ایران برای مرمت نسخه‌های خطی آغاز کرده است.

به گزارش ایسنا، موزه ماتناداران (مسروپ ماشتوتس) در شهر ایروان ارمنستان، که به دلیل داشتن گنجینه‌ای از نسخه‌ها و کتاب‌های مقدس دعا، پس از کلیسای «اچمیادزین»، مکانی مقدس برای مردم این کشور به شمار می‌آید، محل برگزاری رویدادهای بسیاری به‌ویژه در پیوند با ایران بوده است. این موزه که حدود ۲۰ هزار نسخه و دست‌نویس باستانی در اختیار دارد و حدود ۴۵۰ اثر از میان آنها، نسخه‌های ایرانی است، به مدت سه سال گلچینی از آثار قاجاری را به نمایش گذاشته شده بود و در ادامه، نمایشگاهی از عکس‌های آرشیوی و کلکسیونی این موزه برپا شد که عکس‌هایی از ایران قدیم و دربار قاجار در بین آنها دیده می‌شد. از ۱۲ اردیبهشت ماه (اول ماه می) نیز مجموعه‌ آثار نقاش ایرانی ـ ارمنی در همین موزه به نمایش گذاشته شده است، آثاری که از مجموعه‌های مختلفی در جهان گردآوری شده و بخشی از آنها حاصل ۹ سال شیفتگی «آندره سِوروگیان» به شاهنامه فردوسی است.

ایوت تجریان ـ رئیس موزه ماتناداران (مسروپ ماشتوتس) ـ که دکترای تاریخ هنر دارد و به عنوان یک ایرانی ـ ارمنی از برگزاری نمایشگاه «آندره سِوروگیان» با هیجان سخن می‌گوید، در گفت‌وگویی که با ایسنا داشت، درباره اهمیت برپایی این رویداد در ارمنستان، که رنگ و حسی ایرانی دارد، توضیح داد: این نمایشگاه از اول ماه می (۱۲ اردیبهشت ماه) به یاد نقاش ایرانی ـ ارمنی «آندره سِوروگیان» برپا می‌شود. هرچند قبلا، تعداد بسیار اندکی از آثار سوروگیان در این موزه به نمایش گذاشته شده، ولی در نمایشگاه پیش‌رو مجموعه بیشتری از آثار او به نمایش درآمده است. آثار این نمایشگاه از مناطق مختلفی گردآوری شده است. پسر آندره سِوروگیان (دکتر امانوئل) که در قید حیات است و در آلمان زندگی می‌کند و حدود ۹۴ سال دارد، سال‌ها قبل کلکسیون بزرگی به این موزه اهدا کرد. این مجموعه شامل نقاشی‌هایی از آندره سوروگیان و آثاری از پدر بزرگشان، «آنتوان سوروگین» (از نخستین پیشگامان عکاسی در ایران که به عکاس قاجار معروف بوده) است. از کلسیای اچمیادزین (ارمنستان) نیز ۶ اثر در اختیار این نمایشگاه قرار داده شده است.

آندره سوروگیان زاده ۱۲ اردیبهشت ۱۲۷۵ خورشیدی در ایران، از نقاشان برجسته مینیاتور و از بنیانگذاران شیوه مردمی در نقاشی ایرانی
او ۹ سال در انزوا به سر برد و غرق در شاهنامه شد و ۴۱۶ اثر از این اثر فردوسی پدید آورد

او این توضیح را اضافه کرد: آثاری که از آندره سِوروگیان در موزه ماتناداران نگهداری می‌شود با آثار موجود در اچمیادزین تفاوت دارد؛ آثار آنجا از اسطوره‌های تاریخی ارمنی است، اما آثاری که ما در این موزه نگهداری می‌کنیم بیشتر از شاهنامه فردوسی، خیام و باباطاهر است. همچنین از موزه‌های مختلف آثاری که الهام‌بخش نقاشی‌های آندره سِوروگیان بودند در اختیار ما قرار داده شده است.

رئیس موزه ماتناداران گفت: این نمایشگاه قرار است تا ۶ ماه ادامه داشته باشد. پیش زمینه آن نیز همایشی بود که برای یکصد و سی‌امین سال یادبود سِوروگیان در نخستین روزهای فروردین (۲۱ و ۲۲ مارچ) برگزار شد، که مهمانی هم از بخش میراث مکتوب ایران داشتیم و یک گروه موسیقی از ایران نیز دعوت شده بود.

تجریان درباره شیوه کار آندره سِوروگیان که آن را ارزشمند و خاص کرده است، گفت: او ۹ سال خود را در خانه به انزوا برد و با خود عهد کرد که به مناسبت هزارمین سالگرد تولد فردوسی، (۱۹۳۴ میلادی) ۴۱۶ تابلوی بزرگ از روی شاهنامه به تصویر درآورد. یک نمونه از آن نقاشی‌ها را در موزه ماتناداران به نمایش گذاشته‌ایم. سِوروگیان به این منظور حتی یک دوره آموزش خوش‌نویسی گذرانده بود. دوستانش که صادق هدایت و بزرگ علوی بودند به او لقب «درویش» داده بودند. سوروگیان یکسری اثر هم از آثار خیام، حافظ و باباطاهر دارد.

امانئول فرزند آندره سوروگیان، آثاری از این نقاش برجسته را به موزه ماتناداران در ارمنستان اهدا کرده است.
در این بخش همچنین جلدهای لاکی دیده می‌شود که شیوه مرمت آن با مشارکت حمید ملکیان، به نمایش گذاشته شده است

رئیس موزه ماتناداران درباره دیگر رویدادهای این موزه که در پیوند با ایران بوده است، توضیح داد: سال گذشته از ماه نوامبر نمایشگاه بزرگی داشتیم که گلچینی بود از عکس‌های آرشیو و کلکسیون‌های مختلف که در این موزه نگهداری می‌شود. در این موزه هرگز نمایشگاه عکس نداشتیم. ما از عکاسان نسل اول ارامنه که در دربارهای مختلف کار کردند، کارهای زیادی در موزه داشتیم که هرگز به نمایش نگذاشته بودیم. در بین آنها عکس‌های زیادی از ایران وجود دارد، که مجموعه به نمایش گذاشته‌شده گلچینی است از آنچه در این موزه نگهداری می‌شود. این موزه چون به انستیتو نسخ خطی شهره است تا پیش از این، کسی به عکس‌های آن توجهی نکرده بود، درحالی که نگاتیوهای شیشه‌ای و عکس‌های زیادی داریم و اتفاقا من سه سال روی این مجموعه کار کرده بودم و این گلچین نتیجه آن کار تحقیقی است. آنها عکاسان ارامنی و روسی هستند که از اواخر قرن نوزدهم میلادی به ایران و دیگر نقاط دنیا سفر کرده بودند. این نمایشگاه قرار بود به مدت ۶ ماه برگزار شود، ولی چون خیلی استقبال شد، ادامه پیدا کرد.

عکسی از «آنتوان سوروگین» از «سیزده به در» در ایران که در نمایشگاه موقتی عکاسان ارامنه در موزه ماتناداران به نمایش گذاشته شد
او به عنوان عکاس دربار قاجار نیز معروف بود، هرچند عکس‌هایش به دربار محدود نشد و واضح‌ترین تصویر از مردم ایران در آن دوره را به قاب درآورد

تجریان ادامه داد: پیش از آن هم، نمایشگاهی از آثار قاجاری در موزه ماتناداران برگزار شده بود، که چندین بار تمدید شد. این نمایشگاه به مدت سه سال برقرار بود. روال کار موزه این است که نسخه‌های اصلی را نمی‌توانیم به مدت طولانی به نمایش بگذاریم، برای همین در طول برگزاری این نمایشگاه بعضی از نسخه‌ها را چندین بار جابه‌جا کردیم. ما در این موزه بیش از ۴۵۰ نسخه ایرانی داریم که بخشی از آن به دوره قاجار مربوط می‌شود. گلچینی از این آثار در آن نمایشگاه و به مدت سه سال به نمایش گذاشته شد.

 او درباره دلیل استقبال از نمایشگاه آثار قاجاری در ارمنستان، اظهار کرد: استقبال از آن نمایشگاه شاید متأثر از آشنایی مردم ارمنستان با آن مقطع تاریخی باشد؛ دوره‌ای که ارمنستان بخشی از سرزمین ایران بود و نقاشان  ارامنه از آن دوره بسیار تاثیر گرفته بودند. غیر از این، ایران برای ارامنه، سرزمینی افسانه‌ای و اسطوره‌ای و الهام‌بخشی بود.

البته نقش تجریان به عنوان رئیس ایرانی ـ ارمنی موزه در برگزاری چنین رویدادی بی‌تأثیر نبوده است و خودش هم درباره تأثیر آن گفت: مدیر بخش انستیتو همیشه می‌گوید ۹۰ درصد برنامه‌های موزه ماتناداران ایرانی شده است، مثلا ما میز نوروز را در ۲۱ مارچ چیده بودیم و همایش «آندره سوروگیان» را به گونه‌ای برنامه‌ریزی کردیم که همزمان با نوروز شده بود.

او ادامه داد: ما به عنوان دو کشور همسایه باید همدیگر را بشناسیم. متاسفانه زمانی که ارمنستان جزو شوروی بود، روابط دو کشور خیلی کم شده بوده و دو کشور از یکدیگر دور شدند. اکنون لازم است افزون بر روابط سیاسی، روابط فرهنگی دو کشور را تقویت کنیم. کارهای بزرگ از دل روابط فرهنگی بیرون می‌آید. مدیر جدید این مجموعه قبلا معاون وزیر فرهنگ ارمنستان بود، همان ابتدای کار که برنامه خواستند، توصیه کردم یک سفر به ایران برویم و ما در قالب هیأتی به تهران و قم سفری داشتیم که خیلی مفید بود. به قم رفتیم و کتابخانه آقای مرعشی را دیدیم و توافق‌هایی را با این کتابخانه داشتیم. از بخش میراث مکتوب و کتابخانه ملی و مرکز اسناد و بنیاد ایرانشناسی هم دیدن کردیم. این سفر سه روزه بود.

موزه نسخه های خطی ارمنستان (ماتناداران) که یکی از غنی‌ترین نسخه‌های خطی و دست‌نویس‌های باستانی جهان را در اختیار دارد

رئیس موزه ماتناداران اضافه کرد: ما همیشه با سفارت ایران در ارتباط هستیم و کارهای فرهنگی و همایش‌های زیادی را ترتیب می‌دهیم و نمایش نقاشی از شاهنامه، اثر آندره سوروگیان در راستای همین ارتباط دوستانه با سفارت ایران بوده است. همچنین طبق توافق با سفیر قبلی ایران، قرار بر این شد که مرمتگر ایرانی به ارمنستان بفرستند تا مرمتگران قدیمی که روی جلدهای لاکی تسلط نداشتند، آموزش دهد. تا به حال آقای حمید ملکیان دو بار از ایران به ارمنستان و این موزه آمده و در یک بازه ۱۰ و ۱۵ روزه، در این زمینه آموزش دادند.

او گفت: دانش مرمت ایران و ارمنستان خیلی متفاوت است. هدف ما از سفر به ایران نیز آشنایی و مکاشفه در این مورد بود و قرار است تا پایان تابستان، همکاران ما در بخش مرمت به ایران بروند تا این آموزش‌ها کامل شود.

تجریان درباره برگزاری نمایشگاه‌ها و همکاری‌های مشترک با ایران و همچنین تبادل آثار، با توجه به مجموعه آثاری که این موزه در اختیار دارد، اظهار کرد: برای برگزاری نمایشگاه و تبادل آثار نیز هنوز اتفاقی نیفتاده است، ولی باید این اتفاق رخ دهد. درحال حاضر ما بیشتر قصد داشتیم ارتباط علمی با ایران برقرار کنیم.

مینیاتوری از فردوسی که آندره سوروگیان به تصویر درآورده است

انتهای پیام